3 نکته برای نوشتن شعر همراه با تصویرسازی

شماره 1 – تصویرسازی

تصویرسازی یک ابزار ادبی است که توصیفی ملموس است که برای یکی از حواس پنج گانه جذاب است.

هر چه تجسم در یک شعر بیشتر باشد، خواننده بیشتر می تواند با آن ارتباط برقرار کند.

نکته برای تصویرسازی: روی جزئیات تمرکز کنید. به جای رفتن به دنبال توصیف واضح، واقعاً خود را در آن لحظه یا احساس قرار دهید – کدام جزئیات تأثیرگذارترین و واقعی‌تر هستند؟

در اینجا چند نمونه از تصویرسازی آورده شده است:

• بخارهای تند از کف زیر او بلند شد.
• نور سوزان داخل پلک هایش را قرمز کرد.
• موهای دم اسبی‌اش روی صورتش کوبیدند که بادهای خشمگین او را به جنون فرو برد.
• صدای ترق و ترق با ریتم شعله های رقصنده.

شماره 2 – صدا

در حالی که تصویرسازی برای ذهن است، صدا برای گوش است. کلمات و خطوط شما وقتی با صدای بلند خوانده می شوند چگونه به نظر می رسند؟

ابتدایی ترین سبک صدا قافیه است، با این حال، هرگز نباید قافیه را مجبور کنید!

اگر در هر سطر قافیه های دقیقی را امتحان کنید، به «آواز بخوان» تبدیل می شود و این علامت بزرگ و قرمز یک آماتور است. پایبندی به یک طرح قافیه دقیق می تواند انتخاب کلمه و خلاقیت شما را به شدت محدود کند.

به جای دنبال کردن قافیه های پایانی دقیق، در اینجا چند گزینه برای دستیابی به اثر شنیداری جذاب قافیه در هنگام نوشتن شعر وجود دارد:

آسونانس – تکرار صدای مصوت در هجاهای غیر قافیه و تاکید شده. Assonance جلوه صوتی سرگرم کننده یک قافیه را بدون به نظر رسیدن کم صدا به شما می دهد. نمونه ای از همخوانی این است: “زنگ های عروسی دلپذیر را بشنو” نوشته ادگار آلن پو.

آلتراسیون – تکرار یک صامت در ابتدای کلمات. به طور خاص صداهای صامت سخت مانند T، ST، و CH دارای یک اثر سخت و استاکاتو هستند که بسیاری از شاعران دوست دارند از آن برای همخوانی استفاده کنند.

قافیه های داخلی – کلمات داخل سطرها به جای کلمات پایانی قافیه هستند. مانند آسونانس، شما اثر یک قافیه را بدون صدایی مانند ریپوف دکتر سوس دریافت می کنید. برای اینکه بهتر بدانید چگونه شعر بنویسید، این منبع ویدئویی را مشماهده کنید. این به شما یاد خواهد داد که چگونه برای شعر قافیه درست کنید.

شماره 3 – معنی

ساختار، تصویر و صدا با هم کار می کنند تا برتری فنی یک شعر را ایجاد کنند. اما اگر کلام شما خالی از معنای عمیق تر است، اصلاً نوشتن شعر چه فایده ای دارد؟

بسیاری از نویسندگان جدید برای اشعار خود به کلیشه ها و موضوعات خسته کننده می پردازند (نگاهی به این همخوانی دارند)، زیرا فکر می کنند این همان کاری است که قرار است انجام دهند.

اما تقلید از کاری که شخص دیگری انجام داده است، یا ایده ای از آنچه باید فکر کنید یک شعر باید در مورد آن باشد، به شما قطعه ای واقعی و احساسی نمی دهد که دیگران بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند.

پس شعری بنویس که فقط تو میتوانی بنویسی. توصیه می کنیم وبلاگی درست کنید و شعر های خود را در آنجا با دیگران به اشتراک بگذارید و نظر بقیه را در موردشان بخوانید.

نکاتی برای نوشتن شعر با معنی

با نگاه کردن به تجربیات خود، موضوعات شعر را طوفان فکر کنید. تو چی میدونی؟ زمانی است که شما در مورد چیزی بسیار عمیق احساس می کنید؟ آیا می توانید این احساس را در قالب کلمات بیان کنید؟ آیا می توانید این احساس را به تصویری تبدیل کنید که دیگران از طریق کلمات شما می توانند ببینند؟ این شعری است که شما می نویسید.

ساخت وبلاگ فارسی رایگان و نوشتن شعرهای همراه با تصویرسازی، یک تجربه فرهنگی و هنری فراوان را برای هر فرد به ارمغان می‌آورد. با ایجاد یک وبلاگ، فرد می‌تواند افکار، احساسات و تجارب خود را با دیگران به اشتراک بگذارد و همچنین فضایی برای خلاقیت و بیان هنر خود فراهم کند. در نوشتن شعر، قدرت زبان برای ایجاد تصاویر زنده و احساسات عمیق را تجربه می‌کنیم. از طریق تصویرسازی، این احساسات و تصاویر به شکل واقعی‌تر و قابل تجسم‌تر برای خواننده ارائه می‌شود. با تلفیق این دو هنر، وبلاگ‌نویسان می‌توانند تجربیات خود را به زبان شعر و با استفاده از تصاویر زیبا به نحوی که عمق و جذابیت را در خواننده به وجود آورده و او را به دنیای خود متصل می‌کند، ارائه دهند. این ترکیب نه تنها از لذت خواندن برای مخاطب لذت می‌برد، بلکه به نویسنده فرصتی برای بیان هنر و احساسات خود را فراهم می‌کند و ارتباط عمیقی بین خواننده و نویسنده را بوجود می‌آورد.

برای نوشتن نیازی به احساسات بزرگ و دراماتیک ندارید – به چیزهای معمولی فکر کنید که همه ما را انسان می کند.

“هیچ چیز شاعرانه تمام نمی شود. تمام می شود و ما آن را به شعر تبدیل می کنیم. آن همه خون یک بار هم زیبا نبود. فقط قرمز بود.» – کیت روکوفسکی